poniedziałek, 25 czerwca 2018

Białe złoto niklowe i palladowe - gdzie jest problem i różnica?

Złoto zawsze kojarzyło się z żółtym kolorem, stan ten zmieniło odkrycie platyny. Metal ten, barwy szaro-białej, trafił do jubilerstwa za sprawą diamentów. Idealnie nadawał się do oprawy brylantów. Podkreślał wartość oprawianego kamienia, nadając mu jeszcze więcej szlachetności.
       Wysoka cena platyny, jej rzadkość z jednej strony, a z drugiej strony specyficzne własności takie jak: połysk, twardość, elastyczność spowodowały, że usiłowano znaleźć stop szlachetnego metalu, który by swoimi własnościami nie ustępował platynie, a był jednocześnie znacznie od niej tańszy.Uwieńczone powodzeniem poszukiwania słusznie skupiły się na stopach złota o białym zabarwieniu, tzw. białym złocie. Spośród metali szlachetnych pallad, a nieszlachetnych nikiel wykazały się własnością odbarwiania złota, dając tym samym możność osiągnięcia w stopach z nimi czysto białej barwy złota. Ponadto metale te obok innych domieszek (miedzi, cynku) ulepszają własności stopów złota dzięki temu, że dają im wysoki stopień twardości, elastyczności, wytrzymałości i trwałego połysku.
       W XIX wieku wiele firm jubilerskich rozpoczęło swoją przygodę z wybielaniem złota. Pierwsze stopy białego złota pojawiły się na rynku handlowym w 1912 r.. W Pforzheim firma                       „Dr Richter i Ska” uzyskała odbarwienie złota przez stopienie go z metalami grupy platynowców, przede wszystkim z palladem. Druga firma „C. Hafner” zastosowała do odbarwienia złota nikiel. Te pierwsze stopy posiadały dużą zawartość złota (75,0 – 80,0%). Stosunkowo szybko udało się tym firmom wyprodukować białe złoto prawie o każdej żądanej próbie.
Znamy bardzo rozmaite stopy białego złota: niektóre z nich składają się wyłącznie z szlachetnych metali, inne natomiast mają domieszki nieszlachetnych.
       Praktyczne znaczenie zyskały dotychczas dwa rodzaje stopów białego złota: stop z niklem i stop z palladem. Ostatnio reklamowane są stopy hybrydowe z niklem i palladem. Niekiedy oferowane są niskokaratowe stopy białego złota, w których jako wybielacz stosowane jest srebro.
       W ofercie handlowej wielu firm dostępne jest białe złoto w szerokiej gamie aż do 18 karatów, a nawet, jak w przypadku firm działających na Środkowym Wschodzie, 22 karatowe.
Wielu producentów podjęło prace nad opracowaniem stopów białego złota wolnych od niklu.
Podstawowym problem niklu to alergiczne oddziaływanie tego metalu na ciało ludzkie. Należy pamiętać, że niklowe stopy białego złota ze względu na silne wybielanie złota przez nikiel oraz cenę takiego stopu stanowią największy udział w rynku. Wprowadzone nowe przepisy unijne i regulacje w wielu państwach, do których należą czołowi producenci biżuterii, wymuszają stopniową eliminację z rynku tego typu stopów. Oczywiste jest poszukiwanie alternatywy dla niklu. Część z nich zawiera możliwie najmniejszą zawartość palladu, przy której pojawia się efekt wybielenia stopu. O wiele liczniejszą grupę stanowi rodzina ligur na bazie manganu jako głównego wybielacza, ewentualnie z pewnymi dodatkami żelaza lub chromu.
       Niestety wiele z tych stopów nie w pełni nadaje się do zastosowań technicznych. Mogą być trudne w obróbce i nietrwałe w eksploatacji, a jednocześnie charakteryzować się widocznym zażółceniem wyrobu. Opracowanie stopów o zadowalającej kombinacji koloru i właściwości metalurgicznych jest trudnym zadaniem i często musi się kończyć kompromisem. Czy te alternatywne stopy białego złota przetrwają na rynku jest sprawą dyskusyjną.
Stopy palladowego białego złota oparte są na ligurach palladowo-srebrno-cynkowych, ewentualnie z pewnymi dodatkami miedzi i niklu dla poprawy właściwości mechanicznych. Wysoka zawartość palladu w stopie (> 12 %) pozwala na uzyskanie ciepłego odcienia bieli. Okupione to jest koniecznością stosowania wyższych temperatur topnienia, co utrudnia odlewanie na tracony wosk. Pallad ma znacznie większy ciężar właściwy niż nikiel, przez co stop ma większą gęstość, a to przekłada się na wyższą cenę. Należy pamiętać, że klienci często oczekują, że wyroby z białego złota będą w cenie zbliżonej do wyrobów z żółtego złota. W związku z tym w celu obniżenia ceny do wielu stopów komercyjnych palladowego białego złota wprowadza się miedź, co niestety odbija się na jakości uzyskiwanej bieli. Tym samym wymusza to konieczność pokrywania biżuterii rodem.
       Stopy palladowe białego złota o dużej zawartości palladu są stosowane do wytwarzania biżuterii typu Premium. Na tym rynku skutecznie konkurują ceną z biżuterią z platyny.
Według Dyrektywy Unii Europejskiej 94/27/EC wprowadzonej w 1994 roku precyzującej warunki, jakie powinny spełniać wyroby ze stopów niklu, które pozostają w bezpośrednim i długotrwałym kontakcie ze skórą mamy określoną dopuszczalną szybkość uwalniania jonów niklu w wyniku korozji potowej (0,5 μg / cm2 / tydzień).
Stworzono trzy poziomy wartości granicznych korozji potowej, co pozwala na podjęcie decyzji: 
– wyrób może być dopuszczony do obrotu, 
– wyrób nie spełnia wymagań normy i nie może być dopuszczony do obrotu, 
– nie można podjąć decyzji.
Naszym zdaniem, każdy organizm reaguje inaczej i na ten temat można ciągle prowadzić wiele dyskusji.
Biorąc pod uwagę najwyższe dobro naszych Klientów, już na wstępie działalności naszej firmy podjęliśmy decyzję o całkowitym wyeliminowaniu niklu jako metalu biorącego udział w stopach białego złota.
Wszelkie wyroby wykonane z białego złota wyprodukowane w Jansen Diamonds są wyrobami z białego złota palladowego.
Tym samym eliminujemy jakąkolwiek możliwość zaszkodzenia Klientowi, który nieświadomy możliwości alergizujących nosi biżuterię mogąca wywołać efekt alergiczny.
Nasze wyroby mogą być nieznacznie droższe ale możecie Państwo mieć pewność, że brylant jest zakuty w złoto z domieszką szlachetnego palladu a nie alergizującego niklu.



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz